Pierwszą niedzielą Adwentu (2 grudnia) rozpoczęliśmy w Kościele nowy rok liturgiczny. Za chwilę już rozpocznie się okres Bożego Narodzenia. Czas płynie ku wieczności, który odmierzany jest w Kościele od wieków w pewnym określonym rytmie. Rytm ten zwany rokiem liturgicznym ma na celu ukazywać chwałę Bożą i uświęcać wiernych. Stąd też cała historia zbawienia, przekazana nam na kartach Biblii, zostaje wtłoczona w ramy jednego roku, byśmy mogli stopniowo, co roku odsłaniać całe Misterium Chrystusa. Centrum roku liturgicznego to Pascha Jezusa Chrystusa (przejście Jego ze śmierci do życia), do której prowadzi oczekiwanie na Jego pierwsze przyjście – Adwent, zwiastowanie o Jego poczęciu, Jego nadejście – Boże Narodzenie oraz działalność Mistrza z Nazaretu. Przeżywamy więc czas Adwentu, okres Bożego Narodzenia, czas Wielkiego Postu i Wielkanocy i najdłużej trwający – okres zwykły.
Mój udział w roku liturgicznym, w czasie mojego życia, porównuję do spirali: kręcę się w kółko – ale każdy dzień jest na innym miejscu tego koła. Dostrzegam w tym chrześcijańską mądrość, polegającą na tym, że ten ruch w koło postępuje ciągle w górę – jak w spirali, to znaczy, że moje przeżycia roku liturgicznego z roku na rok są coraz głębsze, bardziej zrozumiałe dla mnie, wnoszące w moje życie kolejne, nowe wartości duchowe, dające mi szansę weryfikowania własnego postępowania. Dostrzegłem, że na kontemplację tych Bożych tajemnic mam nie jeden rok, ale tyle lat, ile Pan Bóg da mi żyć. Bo każdy rok jest okazją, bym na te wydarzenia spojrzał inaczej, nieco dojrzalej. Co roku byłem w jakimś sensie innym – inaczej przeżywałem Adwent, Boże Narodzenie czy Wielkanoc.
Moje przeżywanie roku liturgicznego związane jest przez ostatnie dwadzieścia parę lat ze wspólnotą ludzi podobnych do mnie, którzy przed laty rozpoczęli formację związaną z odkrywaniem na nowo wartości chrztu świętego. Widzę, że Bóg w każdym roku, daje mi do przeżycia coś nowego i pięknego dającego odczuć wielką Jego miłość do mnie. W mijającym roku uczestniczyłem w wielu pielgrzymkach do szczególnych miejsc w naszej ojczyźnie: do Matki Bożej Piekarskiej w Piekarach Śl. z mężczyznami naszych obornickich parafii, do parafii św. Jacka w Legnicy (miejsce cudu Eucharystycznego) z Kołem Przyjaciół Radia Maryja w Obornikach Śl., do Matki Boskiej Częstochowskiej w Częstochowie z uczestnikami Pieszej Pielgrzymki Wrocławskiej, do Matki Boskiej Języka Polskiego w Henrykowie z osobami niepełnosprawnymi. Pamiętam także wspaniale przeżyty czas wraz z żoną i synem Marcinem nad morzem w Łebie, gdzie miastu patronuje św. Jakub wraz z Wniebowziętą Najświętszą Maryją Panną. Tam przebywaliśmy z seniorami naszych obornickich parafii w ramach ”Wyjazdowej aktywizacji Seniorów Łeba 2018” organizowanej przez „Caritas”. Miniony rok upływał mi także na częstym spotkaniu się z Jezusem w Eucharystii również w dni powszednie, gdzie mogłem podczas liturgii czytać Słowo Boże przeznaczone na dany dzień. Szczególnym wydarzeniem, które przeżyłem razem z żona w mijającym roku (30 października) była liturgia posłania. W parafii św. Mikołaja we Wrocławiu ks.bp. Andrzej Siemieniewski posłał nas z innymi uczestnikami Drogi Neokatechumenalnej do głoszenia Dobrej Nowiny po dwóch, po domach w miejscowości Brzeg Dolny. Z powierzonej misji cieszymy się bardzo i ją realizujemy z radością jeden dzień w tygodniu.
W roku liturgicznym znaczącą postacią jest Matka Boża. Bez niej nie zaistniałoby całe Misterium Chrystusa. Dlatego też Matka Boża jest obecna na przestrzeni całego roku liturgicznego. Już w Adwencie codziennie sprawowana jest msza św. roratnia, msza odprawiana ku czci Maryi Panny na pamiątkę tego, że przyjęła nowinę zwiastującą fakt, że zostanie matką Jezusa. Miesiącami szczególnie poświęconymi Maryi są w roku liturgicznym (w okresie zwykłym) maj, sierpień i październik.
W szczególny sposób rok liturgiczny przeżywa się, uczestnicząc w Liturgii Godzin. Jest ona tak pomyślana, aby wszystkie pory dnia i nocy uświęcać przez uwielbienie Boga. Odmawiane hymny i modlitwy wyrażają m.in. symbolikę danego okresu kalendarza liturgicznego a zawarte są w tzw. brewiarzu. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy „Zaleca się, aby i świeccy odmawiali brewiarz czy to z prezbiterami, czy na swoich zebraniach, czy nawet indywidualnie”.
W ciągu roku liturgicznego Kościół wspomina również męczenników i innych świętych. Poprzez przykład ich życia, pociąga wszystkich przez Chrystusa do Ojca, aby przez ich zasługi wyjednywać u Stwórcy wszystko co dobre dla człowieka.
Tak też rok liturgiczny i jego wielkie święta są dla mnie i każdego przynależącego do Kościoła katolickiego podstawowym rytmem życia chrześcijańskiego.
Zbigniew Stachurski
