Iz 49,14-15; Ps 62,2-3.6-9; 1 Kor 4,1-5; Mt 6,33; Mt 6,24-34
W chwilach kryzysów życiowych wielokrotnie sobie myślę: Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał. Powątpiewam w interwencję Bożą. Jaka jest więc moja wiara? Dzieje się to tak długo, aż Duch Święty nie przekona mnie o miłości Boga. Stan taki trwać będzie tak długo, dopóty nie poczuję się prawdziwie wolnym od tych myśli. Bóg, nie zrażając się moimi kryzysami, zwątpieniami, poczuciem osamotnienia, nie przestaje jednak powtarzać poprzez swoje Słowo: Ja nie zapomnę o tobie. I tak się dzieje naprawdę. Problem jest w tym, czy ja w to wierzę? Czy wierzę, że Bóg naprawdę jest Panem mego życia?
Zawartość jest dostępna tylko dla zarejestrowanych osób. Jeżeli jesteś zarejestrowany/a, prosimy o zalogowanie się. Nowi użytkownicy mogą się zarejestrować poniżej.